Middelpunt

Wat is nooit geweten heb is dat er tussen 1977 en begin jaren negentig in Nederland een zuiveldrank in omloop was die Tjolk heette. Nu teken ik daar meteen bij aan dat ik geen innige band heb met zuiveldranken in het algemeen. Waarom begin ik in deze verdwenen zomer ineens over een zuiveldrank? Welnu, Tjolk komt terug. De producent ervan hoopt dat ouders van nu die toen kinderen waren, in de ban komen van nostalgische gevoelens en hun kinderen ook weer van Tjolk voorzien. Hieronder tintelt de gedachte dat we in crisistijd graag iets vertrouwds in de buurt hebben. Is het dan nog crisis? Ja, in de hele wereld, maar ik bedoel in Nederland qua economie, want die crisis wordt bedoeld. Als ik om me heen kijk, denk ik van niet, maar misschien kijk ik wel niet goed. Zelf ben ik nooit erg nostalgisch in de weer, wat komt doordat ik het verleden helemaal niet lang geleden vind. Het zit in een niet eens zo verre uithoek van het heden. Ik zoek nu even naar mijn nostalgische gevoelens ten aanzien van voedingsproducten waarbij ik ook aan snoep en snacks denk. Ja, romig ijs van Jamin in de vorm van een klein pakje boter dat je tussen twee wafels moest klemmen, Treets (superieure voorloper van M&M’s), Bazooka kauwgum, limonade die Perl heette, en nu ik toch een beetje aan het dwalen ben door dit soort nutteloze gedachten, kom ik bij een stralend en majestueus middelpunt terecht: een klein zakje chips met daarin een piepklein blauw zakje waarin het zout zat. Ik eet haast nooit chips, maar nu krijg ik er grommend zin in.