Mistig

Dan gaat het ongeveer de hele tijd over de naheffing en ineens niet meer, maar misschien is de kwestie vandaag weer aan de orde. Je weet het nooit met de naheffing. Een parmantige staatssecretaris is de heer Wiebes, dat werd ook heel duidelijk. Vijf tot zes miljoen belastingbetalers krijgen een naheffing. Ik ook en dat vind ik in principe geen benauwend probleem, alleen wil ik begrijpen waaróm. Dat legt de staatsecretaris ook uit, maar uitleg snap ik niet, wat aan mij ligt. Maar soms wil ik daartegen protesteren. Dat het aan mij ligt, bedoel ik. Normaal dringt er immers heel veel tot mij door. Mijn hersens functioneren naar tevredenheid. Maar als het over dingen gaat als naheffing, wordt het mistig en in die mist loop ik raar tastend rond. Als ik iets las of hoorde over de naheffing, schreef ik die zinnetjes op. Dat helpt me soms om in de buurt van de betekenis ervan te komen. Deed ik vroeger op school ook altijd. Toen ik tien jaar geleden voor mijn theoretisch rijexamen studeerde ook. Ik heb bijvoorbeeld genoteerd dat de naheffing onder meer een gevolg is van `de zogenoemde afbouw van de arbeidskorting en de inkomensafhankelijke heffingskorting’. Ja. Zo’n uitleg veroorzaakt in mij eerst een vreemd, schraal verdriet, vervolgens woede waarmee ik niet uit de voeten kan. Over de uitleg waarom iemand die minder verdient dan ik meer naheffing moet betaling, wil ik het niet eens hebben. Op het binnenplaatsje hier ververs ik regelmatig de grote kartonnen doos waar ik vaak een tijdje hard tegenaan ga schoppen.