Motto

Het zijn soms prachtige en/of fascinerende kerst- en/of nieuwjaarskaarten die ik per mail of app ontvang. Ik heb er al een paar waarop ik iets moet aanklikken en dan gaan grappige Kerstmannetjes Jingle Bells zingen of zie ik een onvoorstelbaar vuurwerk, terwijl André Rieu Am schönen blauwe Donau speelt. Het kan ook soberder: alleen maar een afbeelding. Of iets minder sober: een foto van de afzenders met Kerstmanmutsen op en gezellige truien aan. 
Ik waardeer het allemaal zeer, heb af en toe een wenkbrauwoptrekmoment (nieuw woord van onze premier), maar denk toch vooral: dit krijgen met mij nog een stuk of 20 of 50 of 300 anderen. De bedoeling is goed, maar de uitwerking onpersoonlijk. Nog steeds ben ik een groot voorstander van de tijd waarin we een kaart op de bus deden. En waarop met pen een wens en naam stonden geschreven. Je weet dan dat de schrijver van de kaart even alleen aan jou dacht. Kun je behoefte aan hebben.
Ik kreeg een kaart van het bestuur van de Kiwanis Club Nijmegen. Met de namen van het bestuur erop. Club ken ik. Mannen die wekelijks bij elkaar komen, voor hun genoegen en om goede doelen te dienen. Die goede doelen zijn altijd kinderen die het moeilijk hebben. Ik heb weleens meegewerkt aan een avond voor een van die goede doelen, door amusante (hoop ik) passages voor te lezen uit mijn boeken. Daarom krijg ik waarschijnlijk die kaart. Behalve goede wensen, staat er ook een motto op: `Aandacht maakt alles mooier’. Woorden die me uit het hart gegrepen zijn. Ik was nog op zoek naar een kerstgedachte. Doe ik ieder jaar, een gedachte die licht geeft aan deze donkere dagen. `Aandacht maakt alles mooier’ kan in die gedachte. Topthema voor tijdens het kerstdiner.