Mysterieus

Sommige zinnen hebben een raadselachtige schoonheid. Bijvoorbeeld: “Aan de boom is nog steeds te zien dat je hier vorige zomer was.”
Een vriendin zei dat tegen me. Alleen zij en ik begrijpen de betekenis. Heb ik er iets in gekerfd, zoals je vroeger deed wanneer je kokend verliefd was, twee namen en een datum? Nee.
Het is een boom waar ik in augustus tegenaan reed. In een straat vroeg in de ochtend, het was er nog niet druk. Ik had mijn auto geparkeerd, wilde weg rijden, bleef haken achter het matje voor de pedalen, rukte me daarvan los, gaf per ongeluk een stevige peut gas en hup, daar knalde ik tegen die boom.
Niet alleen aan de boom is dat nog steeds te zien, snee in de bast, meer niet, boom trekt zich er verder niets van aan, maar ook aan de auto. Voorkant oogde toen zéér verkreukeld. Ben naar de garage geweest en de deskundige aldaar zei: “Laten we er maar niet al te veel werk van maken.” Dat zei hij nadat hij had vastgesteld hoe oud de auto was, 30 jaar.
Maar een beetje werk, vooruit. Beetje.
Als ik ergens met die auto ben, moet ik altijd zeggen wat er met de voorkant ongeveer aan de hand is. Heb geleerd daar een prettig verhaaltje van te maken. Is inmiddels een hele gebeurtenis, daar bij die boom waaraan nog steeds te zien is dat ik daar vorige zomer was.
Mijn tweede aanrijding sinds ik een rijbewijs heb, 20 jaar geleden. Die eerste was op een leeg parkeerterrein in Rotterdam. Niet helemaal leeg. Er stond één auto. En de mijne. Weet niet hoe het precies ging, maar ik reed naar die auto toe, nee, was alsof iemand anders dat deed, ik onttrok me aan de besturing. Heel mysterieus. Prachtige vrouw van die andere auto heeft me langdurig uitgescholden. Moet nog verhaal worden.