Naam

Slappe manier van communiceren als je via tweets iets wil uitvechten. Misschien zeg ik dat omdat ik geen deel uitmaak van het twitterlegioen, maar ik denk dat het ook mijn mening was als ik ook graag digitaal zat te kwetteren. Als je het leven er leuker en lichter door kunt maken, oké, maar liever geen fundamentele discussies of standpunten waarmee je iemand zijn vet wil geven. Daarvoor ga je tegenover elkaar zitten aan een stevige tafel met flesjes water erop.
Kan ook veel onzinnige narigheid van komen, ik bedoel als je niet tegenover elkaar plaatsneemt, maar het bij twitteren houdt.
Boerenactiegroep Farmers Defence Force stapt bijvoorbeeld naar de rechter vanwege een tweet van D66-fractievoorzitter Jan Paternotte. 
Wat twitterde Paternotte? “En club die oproept tot intimidatie, asbestdumpingen en brandstichting goedpraat en positie boeren vergelijkt met positie Joden onder Nazibewind is geen gesprekspartner.”
Als ik ook wilde laten weten dat ik bestond door de hele dag fel te twitteren, had ik dat misschien ook de openbaarheid in gestuurd. 
Het schoot FDF-leider Mark van den Oever in het verkeerde keelgat. Naar de rechter! Voelt zich in zijn eer en goede naam aangetast! Welke goede naam? 
Dat boeren hetzelfde lot treft als Joden onder het Nazibewind, ja, daar staat Van den Oever nog steeds achter, maar dat hij die acties `zomaar’ goedkeurt, is niet zo. Hij heeft er begrip voor, maar dat is iets anders.
De rechter moet nadenken over wat dat `iets anders’ precies is. Komt die vast uit, maar het is wel zonde van de tijd.
Twitteraars moeten het anders aanpakken: “Mark van den Oever is GEEN botte relschopper.” We denken: Hoezo? Wie zegt dat dan? Waarom? Prettig voor rechters.