Niets

Prettig bericht dat de Nederlander moe wordt van de sociale media. Nog niet moe genoeg, maar we hebben het toch over vier minuten per dag minder. Minder Facebook, WhatsApp en ga zo maar door. Dagelijks ben ik blij dat ik er nooit aan begonnen ben, ja soms een appje om een afspraak te bevestigen of zoiets, meer niet. Ik hoef niet om de haverklap in levens van anderen te stappen of honderd meningen te lezen. Zo kun je nog eens ergens benieuwd naar zijn: iemand die je een tijdje niet gezien hebt, komt op bezoek, en dan vraag je of die de laatste tijd nog iets meegemaakt heeft. Iedereen maakt natuurlijk de hele tijd wat mee, maar ik bedoel iets waarover je vrolijk of ernstig van gedachten kunt wisselen.
Vier minuten is niet veel, maar sommige plekken kunnen er minder lelijk door worden, cafés, restaurants. (Met weemoed denk ik soms aan de telefooncel van niet eens zo lang geleden!) Ach, ik wil het er eigenlijk nooit meer over hebben. Wel over die vier minuten extra per dag. Lijkt weinig, maar in vier minuten kan er heel wat gebeuren. In vier minuten kan je leven enorm veranderen, dat hoef ik iemand te vertellen. Wil niet zeggen dat het per se moet, je kunt ook vier minuten he-le-maal niets doen. Ik doe dat zo nu en dan en heb er baat bij. Dan heb ik het niet eens over mediteren. Sinds kort weet ik hoe het moet, maar dat wil nog niet zeggen dat het me lukt. Komt later nog wel.
Je gaat aan tafel zitten om de krant te lezen of een brochure of een formulier in te vullen of een appel te schillen en dan, nee, even niet. Gewoon zitten, niet eens naar buiten kijken of ergens anders heen. Niets. Kan het niet omschrijven, maar dat is ook juist niet de bedoeling. Vier minuten! Cadeau!