Notities

Wat zegt hij precies? Dat zie ik mensen soms denken als ik iets zeg waarvan ik niet weet hoe ik het zo helder mogelijk moet zeggen. Dan stuntel ik nogal en kies net niet de goede woorden.
Gisteren zag ik in alle kranten dé foto van Kasja Ollongren, toen nog geen ex-verkenner. Ze heeft zojuist te horen gekregen dat ze positief op corona is getest, beroerd nieuws, ze pakt haastig haar papieren, want moet zo snel mogelijk naar huis. In wezen is dat de blunder die iedereen haar aanrekent. Ze had die papieren in een envelop moeten stoppen en die daarna in de tas. Niet dat de aantekeningen dan minder waar waren, maar het bleven aantekeningen. En aantekeningen zijn aantekeningen, dus notities om je gedachten of herinneringen aan die gedachten te ondersteunen. 
Ik werk aan een roman. Als iemand die met mij te maken heeft, mijn aantekeningen op mijn bureau ziet liggen en zou denken dat het geen aantekeningen zijn, maar bijvoorbeeld bekentenissen of wensen, dan kan ik in de problemen komen. `Seks. Meisje. Lift’, ik noem maar wat.
Terug naar Kasja Ollongren. Stel dat er een kladje met aantekeningen uit het raam was gewaaid. Verkenners zijn even naar de wc, moet kunnen, vinnig lentebriesje, een van de kladjes kiest het luchtruim. Is dan de blunder dat ze naar de wc zijn gegaan en het raam open lieten? Is het in orde dat de journalist die het kladje opvangt, er een persbericht van maakt? Misschien verzuchtte Kajsa Ollongren met de aantekening `Positie Omzigt, functie elders’ wel: o, o, wat gun ik die man een leuke baan, ver weg van die hypocriete politiek.
Afgelopen dagen probeerde ik in mijn omgeving uit te leggen wat ik hier bedoel. Iedereen snapte het. Maar ja, te beschaafde mensen.