ntroverter

IGisteren begon er een nieuwe tijd in het jaar. Stond er niet zo bij stil tot ik in het radionieuws van acht uur de nieuwslezer tegen de verkeersberichtenman hoorde zeggen: “Alles als vanouds?” Die beaamde dat gul met de toevoeging: “Ook de files in Brabant zijn terug.”
Ja, als de files in Brabant er weer zijn, weten we hoe laat het is.
Ik zat net over `het echte zomergevoel’ te lezen, in deze krant. De laatste tropische dag begon, maar er komen deze week nog warme dagen. Vandaar het echte zomergevoel. Hoeven we nog niet op te bergen om het over negen maanden weer te voorschijn te halen.
Nooit vroeg ik me af hoe het zit met het echte zomergevoel. Ik bedoel: wat is dat? Voor mij, het zal voor iedereen anders zijn. Moet met onbekommerdheid te maken hebben, met vreugde om de zon, de afwezigheid van verwarmende kleren, langer buiten toeven, het iets kalmer aan doen, vakantie, wat voor mij vooral betekent aan zee zijn.
Ik keek uit het raam en zag ik tot mijn vreugde dat het licht iets zwaarder was. Ik kan het niet anders zeggen dan zo. Zo kondigt de herfst zich aan. Het luchtte me op en daarmee liet ik ook mijn behoefte aan het echte zomergevoel los.
De herfst is mijn seizoen, zéker de vroege herfst, ik heb het altijd gehad. Het leven wordt weer wat introverter. Dat is het. Ik houd van de zomer, maar als ik er een bezwaar tegen moet noemen is het de zichtbaarheid van alles. Als je mee wilt doen met de dynamiek van alledag, moet je veel buiten zijn en bijna iedereen is dat. Ja, we zijn veel aanweziger met ons allen en we zijn ons bewuster van die aanwezigheid dan later in het jaar wanneer de dagen korter worden.
Eind deze week maar eens in een prettige file in Brabant aanschuiven.