Nuttig

Voor het eind van het jaar neem ik een nieuw adresboek in gebruik. Ik heb een lijstje gemaakt van dingen die ik nog per se wil afhandelen. Dat krijg je als je tijd over hebt. Normaal ga ik bijna iedere namiddag even naar het café op de hoek om te mijmeren over het deel van de dag dat voorbij is. Dat doe ik nu thuis en dan krijg je dat soort voornemens. Het adresboek heb ik al gekocht, ziet er goed uit. 
Misschien is een adresboek ook hartstikke ouderwets en sla je die gegevens handig op in de computer, maar ik vind het prettig de namen en adressen op te schrijven. Sta er dan wat intenser bij stil.
Hoeveelste adresboek in mijn leven is dit? Ik gok het vijfde en als ik eraan begin, is er voor de vijfde keer de vraag: wie kan eruit? Op iedere bladzijde van het oude adresboek komt die vraag terug. Van de mensen die blijven, schrijf ik de namen in mijn keurigste handschrift op, net zoals de eerste afspraken in de nieuwe papieren agenda.
Als iemand het nieuwe adresboek niet meer haalt, is het nuttig, ja, verhelderend je af te vragen waarom niet. Vaak is het antwoord simpel, maar soms niet en eist het enig denkwerk. Duurt langer dan je dacht, dat nieuwe adresboek. Je hebt wel een paar stappen voorwaarts gezet.
Maximaal zes gasten bij het kerstdiner is ook zoiets. Zelf vind ik zes meer dan genoeg, maar met Kerstmis moet je je niet te klein en terughoudend opstellen. Vorig jaar een volle tafel, wie van hen nodig je nu niet uit? Ga je smoesjes bedenken: “Ja, ik wil je dolgraag dat je er ook bij bent, maar je snapt het wel…”? Of vraag je gewoon de zes meest dierbaren en zeg je niets tegen de anderen die misschien op je bericht wachten? Wat zijn je overwegingen? Wat zegt het over jezelf?