Omhelzen

Ja, ik zou ook altijd zeggen dat ik voor hoop ben en tegen cynisme. Ik lees over de nieuwe partijleider van het CDA, Henri Bontenbal, en het is zijn overtuiging `dat mensen zitten te wachten op een politiek van hoop tégen het cynisme’. Ik zal nooit op hem stemmen, maar ik steek nu even mijn duim omhoog. Of je het met die overtuiging redt in deze tijd, weet ik niet, maar je moet ervoor gáán.
Van de afwezigheid van cynisme word ik optimistisch en als je dat tegen een cynicus zegt, zal die met een raar lachje het hoofd schudden. Toch blijf ik het beweren. Het is inderdaad een overtuiging en niet voortdurend, maar wel heel vaak zoek ik naar bevestiging ervan. 
Gelukkig word ik dikwijls op mijn wenken bediend, zondagavond bijvoorbeeld, Bibi Dumon Tak in Zomergasten, maar ook in het dagelijks leven. Kan een glimlach zijn, een enthousiaste begroeting, behulpzaam gedrag, van alles. Het doet je goed als je daarop let, niets gebeurt zomaar.
Gisteren in de vooravond op de kleine brug hier tegenover: man en een vrouw, middelbaar, zijn met elkaar in gesprek, het is een hartelijke gedachtewisseling, dat zie je meteen. Ineens laat de man zich op een knie zakken, wat moeizaam gaat, en tegelijkertijd pakt hij uit de zak van zijn jasje een piepklein doosje dat hij met een sierlijk gebaar opent. De vrouw klapt in haar handen en begint te huilen, haar gezicht wordt rood, ze knikt. De man staat op, ze omhelzen elkaar langdurig. 
Dan loopt er een vrouw met een fototoestel de brug op. Ze heeft op de hoek staan wachten. Er stopt een auto en daaruit stappen twee erg oude mensen. Ze hebben bloemen bij zich. De fotograaf wijst waar ze met hun vieren moeten gaan staan. De avondzon geeft veel licht.