Ongelikt

Telkens wanneer ik ’s ochtends in een buitenlands bed digitaal de kranten lees, vraag ik me af hoe ik nog niet zo lang geleden contact hield met de Hollandse actualiteit. Het grote internationale nieuws kwam gewoon tot je, als je dat wilde, maar hoe zat het met de nationale gebeurtenissen en kwesties? Natuurlijk, in grote steden was er altijd wel een Nederlandse krant te koop en ook stak er soms een Telegraaf uit een afvalbak en daar was je dan blij mee, ook al ging het om oud nieuws.
Gisterochtend zag ik in deze krant een foto van Yvon Jaspers voor tien boeren die met de rug naar ons toe staan. Binnenkort begint een nieuw seizoen van Boer zoekt Vrouw. Doordat ik in een uithoek van het noorden van Denemarken ben, op een plek waar hélemaal niets gebeurt, ga ik toch over zo’n foto nadenken, ook al is er maar één gezicht op te zien. En de snoet van een hond die bij Yvon Jaspers hoort.
De boeren zijn al uitverkoren, maar voor ons nog geheim. Spanning wordt opgebouwd. Het programma bestaat sinds 2011 en hoewel ik er niet naar kijk, herinner ik me dat ik er één keer over schreef. Ik ging toen voorbij aan het sociale isolement van veel boeren en vroeg me af waarom er geen aandacht bestond voor loodgieters die een vrouw zochten, of clowns. Stom. Inmiddels kunnen ook boeren opgaan in sociale media, dus dat het programma nog steeds bestaat, zal zijn omdat het een succesformule is. Dat ik het beschamend vind, doet er niet toe, maar ik vraag me wel af of het allemaal wel kan. Is het niet te ouderwets en rolbevestigend of hoe heet het? Is boer niet stigmatiserend? We zeggen ook boer tegen iemand die zich ongelikt gedraagt. Moet het niet zijn: Mens (m/v/x) zoekt Mens (m/v/x)?