Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Ongemak

Het mag uiteraard niet, maar ik vind het best grappig dat het partijcongres van ouderenpartij 50Plus in Ede is geëindigd met de politie die kandidaat- lijsttrekker Gerard van Hooft uit het gebouw heeft moeten zetten. Met geweld, aldus de kandidaat, volgens de politie met lichte dwang. De partijvoorzitter trad af, nadat hij `de stukken’ had verscheurd, medebestuurders stapten op, de zaal werd ontruimd.
Je kunt veel van de ouderen vinden, maar niet dat ze niet van wanten weten. Alles getuigt van een voortvarende aanpak, ook al dient die niet direct mooie idealen.
Nee, dan de ChristenUnie. Daar dreigde ook even herrie. Ging om een noordelijker volksvertegenwoordiger, Stieneke van der Graaf. Die moest van een vooraanstaand lid hoger op de kieslijst, van 9 naar 5. Ging mooi niet door.
De politie kwam er niet aan te pas, maar: “Dit geeft toch wat ongemak.”
Het voorstel was: “Pak allemaal de handen vast van de mensen die naast je zitten.” En zo geschiedde en eendracht keerde terug. 
Ik zit niet vaak in een kerk, maar toen het de afgelopen jaren wel het geval was, moest ik aan het eind ook de handen vasthouden van onbekende mensen die naast me zaten. Voelde me er een beetje opgelaten bij, maar inderdaad, je waande je vreemd verbonden met de kleine wereld om je heen.
Tijdens een kerstnachtdienst was er ook zoiets aan de hand. Je moest de personen naast je met een ferme handdruk `Zalig Kerstmis’ wensen. Links zat mijn geliefde, dus dat was geen probleem, ook al hadden we dat nog nooit zo gedaan. Rechts een kolossale man die ik niet kende en die zojuist op orkaansterkte Stille Nacht had meegezongen. Daarvan was hij krachtig gaan zweten.
Ineens denk ik nu: was het maar weer Kerstmis!