Ontspannen

Psychologisch zit het goed in elkaar. Onze premier zei vrijdag dat hij geen taboes voelde wanneer hij over nieuwe maatregelen dacht. Misschien zei hij het anders, maar ik verstond duidelijk `taboes’. En we zagen hoe hij erbij stond. Niet voor de poes, zeggen wij hier in huis. Minister Hugo gooide er zaterdag nog een schepje bovenop: we moeten ons schrap zetten!
Wie had het er de afgelopen dagen niet over? Zou dit, zou dat? Als dat, wat dan? En hoe moet het dan met? Ook vroegen we ons af hoe we ons precies schrap moesten zetten. Wanneer hebben we dat ook weer voor het laatst gedaan? En wat ging er toen door ons heen? Zette de een zich beter schrap dan de ander? Hoe deed die dat?
Ik heb in ieder geval mijn borst natgemaakt en een makkelijke stoel bij de radio gezet. Ik hoor de persconferentie liever dan dat ik die zie. Graag in een ontspannen houding. 
Onderhand moet ik uitleggen waarom het allemaal psychologisch goed in elkaar zit. Door die aankondigen en waarschuwingen zijn we, zonder dat we daar erg in hebben, in een tolerante stand gezet. Misschien is tolerant niet het beste woord, maar het komt in de buurt van wat ik bedoel: het zal allemaal best meevallen, niet heel erg, een beetje. Ja. Dat had het niet gedaan als we niet waren voorbereid door de bewindslieden.
Kennen we het niet uit onze kindertijd? Je was weer eens te laat thuisgekomen. Bij het ontbijt zei je moeder: “Wacht maar tot vader er straks is.” Vader was immers al weg, geld verdienen en zo. Je wist wat de bedoeling was van het zinnetje. Het ging er niet om dat je alleen maar wachtte, nee, vader kwam met een sanctie. Omdat je je daarop vanaf het ontbijt had voorbereid, haalde je ’s avonds je schouders op.