Ontspanning

Ineens had ik zin een beetje uit de buurt te blijven van de steeds schraler stemmende berichtgeving over Pieter Omtzigt, Luis Rubiales, de voorzitter van de Spaanse voetbalbond (`Spaanse toestanden’), en Wopke Hoekstra en zijn raadselachtige promotie die meer dan we nu kunnen denken te maken heeft met van alles wat onze premier voor ogen staat wanneer hij de vaderlandse politiek tevreden vaarwel zegt en lachend Europa in gaat. Hoe het zit, kan ik natuurlijk niet weten, maar wat ik vaker zeg: soms weet je iets zonder dat je weet dat je het weet. Klinkt ingewikkeld, is het niet, heeft met intuïtie te maken.
Gelukkig vaak zie je een poes zeer slapend in een vensterbank liggen, beschenen en verwarmd door zacht zonlicht. Je denkt meteen: dat wil ik ook. En uiteraard begin ik over mijn reïncarnatie te mijmeren. Ik hoop dat ik daarin inspraak heb.
Ik zocht naar nieuws dat alles met tot deze spinnen aanzettende ontspanning te maken heeft en zaterdag werd ik in onze krant op mijn wenken bediend: het WK sjoelen eind deze week in Beneden-Leeuwen. De organisatie heeft haar best moeten doen het toernooi `binnen te slepen’ (fijn dat het zo heet). En geduchte concurrent was Klazienaveen. De sjoelvereniging aldaar heet De Brikkenmikkers. Van zo’n naam wordt mijn goede humeur nog beter.
Beneden-Leeuwen kreeg het kampioenschap niet zomaar. Het bestuur van de Algemene Nederlandse Sjoelbond heeft er lang over gediscussieerd. Accommodatie, maaltijden en pr, dat soort kwesties. Graag lees ik er alles over. Ik sla het niet allemaal op, maar bij die informatie ben ik toch even de poes in de vensterbank.
En natuurlijk denk ik ook aan de zaterdagavonden in mijn kindertijd. Mijn moeder won meestal.