Ontwricht

Als je begrijpt hoe een probleem begint, kan het best zijn dat je al in de buurt bent van een oplossing. Of het aan mij ligt, weet ik niet, maar er zijn ook veel problemen waarvan ik helemaal niets snap. Dan heb het niet over grote wereldproblemen, maar kleine, min of meer alledaagse.
Ik lees dat het treinverkeer steeds meer last heeft van spoorlopers. Een woord dat niet zo lang geleden nog niet bestond. Als toen iemand het tegen mij had gezegd, had ik vast gedacht dat het iets te maken had met spoorzoeken. Is niet zo. Een spoorloper is iemand die zich naast de rails ophoudt. Soms met een tragisch doel, maar dikwijls zomaar, bijvoorbeeld om de hond uit te laten. 
Ik maak vaak mee dat de trein dan langzamer gaat rijden. Ik weet natuurlijk niet dat dat komt door een spoorloper, maar de conducteur roept het om. Om die reden kan de trein ook stoppen. Ik maakte het pas nog mee in de buurt van Eindhoven. Niemand wist wat er aan de hand was, er werd niets omgeroepen. Toen de trein weer begon te rijden, na ruim vijf minuten, kwam de stem van de conducteur: “Beste reizigers, u heeft het gemerkt, we stonden even stil, maar er liepen een dame en heer langs het spoor. Die hebben we de weg gewezen.” 
We worden genderneutraal aangesproken, maar de oorzaak van de vertraging is dat dan weer niet. Maakt verder niet uit, de tekst is komisch bedoeld. Dan zien wij, reizigers, de man en de vrouw lopen, we weten zeker dat zij de schuldigen zijn, want er loopt verder niemand. Onze woede zorgt voor warme ramen, want het kan best zijn dat dadelijk het treinverkeer in het zuiden volkomen ontwricht is. 
Dat snap ik dus niet: waarom waren er een paar jaar terug nauwelijks spoorlopers en nu wel?