Opgeruimd

Deze krant roept lezers op door te geven wat ze vurig wensen voor 2022. Ik neem aan en hoop dat het dan niet gaat om ontzettend voor de hand liggende, té algemene wensen als: corona de wereld uit. Of: nergens meer oorlog. Of: eindelijk een regering die niet alleen van alles probeert te regelen, maar ons ook inspireert. Die laatste wens vind ik trouwens weer wel kunnen, maar dan moet je natuurlijk wat vertellen over die inspiratie. Het woord is alleen maar een woord. Maar goed, als het maar persoonlijk is.
De koning had het zaterdag over wenkende perspectieven. Door welke perspectieven wil je zelf gewenkt worden? In ieder geval één wenkend perspectief?
Zelf kom ik daar pas zaterdag aan toe, de eerste dag van 2022. Ik vind weinig dagen bij voorbaat moeilijk, die dag wel, het begin van een lang, nieuw jaar waarvan je nog nauwelijks iets weet. En dan ook de hele dag verweesd beste wensen rond strooien.
Kan me daar deze week nauwelijks op voorbereiden, ook omdat ik het belangrijk vind het jaar dat bijna klaar is, te verwerken. Vaak ging het op slot, waardoor er veel minder gebeurde dan je wilde, maar dat was natuurlijk ook een gebeurtenis, alleen een waarmee je niet goed uit de voeten kunt.
Liefst wil ik zo monter mogelijk uit dit jaar vertrekken. Al een week of twee staan hier in de buurt bordjes waarop te lezen is dat je daar je kerstboom kunt inleveren. Veel mensen moesten de kerstboom nog in huis halen. Je kunt zeggen: voortvarende aanpak. 
Is niet onze gewoonte, maar misschien moet de kersboom vandaag wel naar de plek van het bordje. Niet wachten tot in de eerste week van 2022. Teken dat je opgeruimd klaar bent voor de nieuwe tijd, voor langere dagen en meer licht.