Opschonen

Misschien hebben we veel te veel aan ons hoofd, maar is het morgen niet een autovrije dag? Of een autoloze?Wereldwijd, ook dat nog. Kan zijn dat ik het verkeerd begrepen heb, wat ook komt doordat ik veel te veel aan mijn hoofd heb. Nuttig als we ook eens pleiten voor een internationale dag waarop we onze hoofden opschonen. Helemaal leegmaken lukt niet 1, 2, 3, maar een beetje leger moet kunnen.
Is die autovrije of autoloze (wat is het verschil?) dag morgen niet bedacht om te onderzoeken of autovrije zondagen zin hebben? Ik geloof het wel. Normaal zou je bijvoorbeeld in radioprogramma’s horen wat wij er allemaal van vinden, van die interviewtjes op straat waarin meningen altijd een wat doffe glans hebben, maar tot nu hoorde ik er nauwelijks iets over. 
Nog steeds denk ik graag aan de eerste autoloze zondag, 4 november 1973. De datum zit stevig in mijn geheugen omdat mijn vader op die dag vijftig werd. Mijn vader was niet middelpuntig, maar verjaardagen vierde hij graag. 
Het bezoek arriveerde halverwege de mistige middag, lopend van huis of vanaf het station. De treinreizigers bracht ik inde vroege avond naar het spoor terug, een voor een, achterop een brommer gekregen van een meisje dat het kort daarvoor had uitgemaakt, een enorme meisjesbrommer. Niemand was verkeersdeelnemer, dus iedereen had hem steviggeraakt. Was best goed te merken tijdens het transport.
Het was oliecrisis, ik meen de enige crisis toen. De televisiecabaretiers van Farce Majeur hadden een lied dat Koeweit Koeweit Kiele Kiele Koeweit heette. En Vader Abraham zong met boer Koekoek Den Uyl is in den olie. Nederland was overzichtelijker, maar aan de verre horizon doemden donkere wolken op.