Optie

Sommige woorden vind ik telkens opnieuw irritant. Nou ja, wat ze betekenen, de woorden zelf kunnen daar weinig aan doen. Keuzestress bijvoorbeeld. Het grootste gedeelte van mijn leven bestond deze vorm van stress niet. Waren er dan minder keuzes mogelijk? Of lieten we ons niet zo snel opjagen, want dat is het natuurlijk. 
Je wilt een halfje volkoren kopen (licht volkoren) en dan zegt de vrouw achter de toonbank dat ze ook oerbakkersbruin heeft met Bulgaarse zemelen: “Even lekker. Moet u eens proberen.” 
Je wist niet dat het bestond, maar waarom zou je het proberen? Ja, vanavond komt er misschien bezoek dat tijdens het natafelen zegt: “Weet je trouwens dat ik de laatste tijd altijd oerbakkersbruin met Bulgaarse zemelen eet. Hartstikke lekker. Je krijgt er ook extra energie van.” En om dat te demonstreren maakt het bezoek patsboem een handstand, en terwijl je daar met ingehouden adem naar kijkt, denk je: die mogelijkheid kreeg ik vanochtend ook, om dat geweldige brood te kopen, maar ik was weer veel te timide en hield me aan dat halfje volkoren (licht), slappeling dat je bent!
De volgende dag vraag je bij de bakker gedreven om een oerbakkersbruin met Bulgaarse zemelen. “Is al uitverkocht. Ja, er is ook zo veel vraag naar. Moet ik er voor u een voor morgen reserveren?”
Morgen? Wat doe ik morgen ook alweer? O ja, dan moet ik naar Vlissingen, al vrij vroeg. Zou ik nog tijd hebben bij de bakker langs te gaan? Maar stel dat dat niet lukt, terwijl ik het wél gereserveerd heb, moet ik dan vanuit de trein de bakker even bellen, want als er zo veel vraag is naar dat brood, mag je er niet schuldig aan zijn dat er iemand teleurgesteld wordt.
“Is een optie op een reservering ook mogelijk?”