Organisatie

Telkens schrik ik licht als ik iemand hoor zeggen dat iets niet sexy is. Of nog erger: supersexy. Gaat nooit over seks of sex – beide spelwijzen kunnen volgens mij, het eerste sex staat voor iets anders dan seks. Ik probeer de betekenis te vangen: aansprekend, leuk, niet al te veeleisend, zoiets, ik weet het niet. Ineens was die typering er en blijkbaar was die niet tegen te houden. Zelf zeg ik het nooit, omdat ik niet weet wat ik dan zeg. Niet dat ik dat altijd weet, maar ik probeer het te vermijden. Misschien moet dat veranderen, ik bedoel dat ik moet leren omgaan met het woord sexy. Supersexy laat ik voorlopig maar. 
Zojuist keek ik om me heen: wat vind ik sexy in mijn omgeving? Niets, geloof ik. Die donkere constatering stemde me vaag neerslachtig. Misschien gaat het vooral om handelingen.
Op de radio hoorde ik dat er campagne wordt gevoerd ons te bewegen wat relaxter te zijn in het verkeer. Woord dat me altijd stoort: relaxter. Misschien omdat ik vind dat relaxter dan relaxt niet kan. Ik ben nog steeds een voorstander van ontspannen: ontspannen zijn in het verkeer. Maar kan dat op bevel? Relaxter geloof ik wel. Is meer een houding dan een stemming, bijvoorbeeld: rijd niet op topsnelheid om te vermijden dat je voor een rood stoplicht staat. Even wachten is toch niet zo erg? Wat scheelt het? Minuut of drie?
En niet gaan schelden op degene die voor je wel stopt. Ik noem maar wat.
Veel in het leven is een kwestie van organisatie. Nuttig om dat zo nu en dat te beseffen. Om een open deur nog verder open te zetten: op tijd van huis vertrekken. Om dat te bewerkstelligen, moet je de dingen daarvoor ook op tijd doen. Alles begint ergens mee. Maar ja, organiseren is niet sexy.