Patrouilleren

Een uitdrukking waar ik telkens om moet lachen is: “Ik word er niet blij van.” Komt doordat ik over dat `blij’ nadenk, en dat je dat dus niet wordt vanwege iets of iemand. De hoofdredacteur van De Telegraaf gisterochtend, over de auto die zijn pand was binnen geramd: “Dat is niet iets waar je blij van wordt.” 
Zelf vraag ik me haast nooit af of ik ergens blij van word of juist niet. Ik heb meestal een goed humeur, maar ben misschien toch nét iets te weinig blij en dan bedoel ik dat iemand zegt: “Wat ziet Verbogt er blij uit!” Moet er iets meer mee bezig zijn, met blij.
Gisteren stemde de Eerste Kamer in met het voorstel tot de wet het dragen van een boerka te verbieden in ziekenhuizen, openbaar vervoer en op scholen. Op straat mag de boerka wel, de nikab ook. Maakt het mij iets uit of iemand een boerka draagt? Nee, niets. Word ik er blij van? Nee, ook niet. Maar ook niet niet-blij. Kan het mij niets schelen? Nee, ook niet, want bijna alles kan me iets schelen. 
Ik las dat het bij elkaar om 400 vrouwen gaat. Ongeveer. Dat zijn er niet veel, wat mij betreft ook te weinig voor een wet, maar blijkbaar moet het. De onderliggende gedachte kende ik, maar was ik vergeten: het dragen van een boerka draagt niet bij aan de integratie van vrouwen in Nederland. Kom op zeg. 
Ben benieuwd hoe het gaat met die wet. Volgens mij zit onze politie niet zo in elkaar dat die door ziekenhuizen, openbaar vervoer en scholen gaat patrouilleren om tegen een van de 400 vrouwen in boerka te zeggen dat ze er gloeiend bij is. Nee, iemand gaat de politie béllen. Die komt natuurlijk, want wet is wet. Ik stel me het gesprekje voor tussen de 2 agenten en de vrouw in boerka. Word ik echt niet blij van.