Pijl

Een vriend zou net als ik een nieuwe knie krijgen. Net als de mijne deed zijn oude knie het niet meer ten gevolge van sportbeoefening. Ja, graag gebruik ik het woord `sportblessure’. Dan lijkt het allemaal niets te maken te hebben met aftakeling. Daar moet je je natuurlijk óók bewust van zijn, maar liever niet te vaak over hebben.
Die vriend lag al klaar in van die functionele ziekenhuiskleding, met op zijn been een met viltstift gezette pijl die naar de te vervangen knie wees, toen een verpleegkundige een wondje zag op de onderkant van zijn voet. Operatie ging niet door, infectiegevaar. Hij kon weer naar huis. Met die pijl op zijn been als herinnering aan een vergeefse gang van zaken.
Vorige week was het mijn beurt en ik dacht: dat moet mij niet overkomen. Denk ik de laatste tijd regelmatig, in diverse omstandigheden.
Ik had ook een klein wondje op mijn voet. Was eerst een blaar. Soort sportblessure.
De operatieplanner belde om te zeggen hoe laat ik over twee dagen verwacht werd: “Alles goed met u?”
Normaal zou een klein wondje geen invloed hebben op mijn antwoord op die vraag, maar het leek me goed er gewoon over te beginnen. Ik wilde ook niet naar huis met een pijl op mijn been. Ik maakte het wondje piepklein en érg onbeduidend. Hij verbond me door met een arts die zei dat ik er een fotootje van moest maken. Dan zou hij later terugbellen. Deed hij: operatie uitgesteld, Hij voegde eraan toe: “Jammer voor u.” Over de typering `jammer’ kun je altijd even mijmeren.
In mijn sociale leven moet ik om de haverklap toelichten hoe het kan dat ik nu al zonder krukken loop. Graag zou ik daar een Bijbelse verklaring voor hebben. Zou helaas niet aanslaan in deze keiharde tijd.