Pizzadozen

 Nog niet zo lang geleden was het zo dat wanneer in Engeland een parlementslid in een seksuele affaire was beland, die altijd een spectaculaire uitstraling had, die affaire dus. Dan was het parlementslid bijvoorbeeld in een leren bikini op een hotelkamer betrapt te midden van een stuk of tien publieke vrouwen. Of was een parlementslid door zijn minnares naakt opgesloten in een bezemkast nadat hij haar de bons had gegeven. Natuurlijk allemaal heel hinderlijk voor zijn leerplichtige kinderen en ook voor zijn vrouw, maar ik moet eerlijk zeggen: het had ook wel iets. 
In de Nederlandse politiek hoorde je nooit over dit soort gebeurtenissen. Ja, die vooraanstaande en gezette PvdA’er uit Limburg, al erg lang dood, die eens op de fractiekamer tussen een stuk of tien pizzadozen werd aangetroffen terwijl hij fel vleselijk in de weer was met een vrouw van een andere partij, ook vooraanstaand en gezet, geloof ik, iedereen wist ervan, maar niemand maakte er een punt van. Door de pizzadozen is het tafereel me bijgebleven.
Wat heeft Han ten Broeke gedaan met de jongere fractiemedewerkster? Ten Broeke zegt dat ze een paar nachten hebben doorgebracht in elkaars huizen, we kunnen ons er dus een voorstelling van maken. Ze biechtten het op aan fractievoorzitter Zijlstra en tekenden samen een contract er verder over te zwijgen. Blijkbaar is de houdbaarheidsdatum daarvan verstreken, want ineens is er toch iets meer aan de hand.
Even terug naar Engeland, naar een journaliste (naam vergeten) die door een minister onheus aangeraakt werd (knie). Ze gaf de bewindpersoon een draai om zijn oren en zei: Je laat dat!” Klaar. Daarmee wil ik niets bagatelliseren, maar toch. Pijnlijk, maar ook niet.