Plassen

Levendig en flitsend woord, ochtendspits, maar het staat helaas vaak voor logge dynamiek. Als ik dan in de file hang, luister ik liever niet naar de radio die me vertelt dat die ochtendspits druk is. Zeker niet waar de `problemen’’ zijn wanneer ik mezelf in zo’n probleem bevind. Vind ik allemaal te veel. Dat ik kruipend aan het rijden ben is al erg genoeg, terwijl ik zo monter mogelijk probeer het helemaal niet erg te vinden. Het helpt enorm als je je afvraagt: wat is erg? En dan dus aan erge dingen denken. Als je dat even doet, stelt die ochtendspits helemaal niets meer voor. Is maar goed ook.
Het blijft weldadig dat soort informatie tot je te nemen terwijl je thuis ben. Krant voor je, kopje espresso ernaast, voorlopig hoef je de deur niet uit en ondertussen is het overal druk op de weg en jij bent daar niet.
Gisterochtend was het de drukste ochtendspits ooit. Althans dat verstond ik. Kwam door de boeren die op weg waren naar Den Haag om te protesteren, op tractoren. Ochtendspitsinformatie werd een moment onderbroken door interviewtje met een boer. Of het bijzonder was, vroeg de verslaggever, boeren die gingen demonstreren. De boer antwoordde dat het bijzonder was. Hup, snel terug naar de files, het werden er steeds meer. De man die de verkeersinformatie verstrekte, zei dat er boeren waren die aan de kant van de weg gingen plassen, zo stil stond alles. Het was de eerste keer dat ik zoiets hoorde over files: dat automobilisten gaan plassen. Als ik boer was, zou ik vast denken: zie je, dat zeggen ze omdat wij het zijn - als mensen die geen boer zijn, uit hun auto stappen om te plassen wordt dat er nooit bij vermeld. 
Het woord `demoniseren’ ligt dan grimmig op de loer.