Plezier

Het was vorig jaar zomer, een snikhete middag in de Franse Provence, toen ik gebeld werd door een aardige man die zei dat hij voorzitter was van de Nijmeegse Carnavalsvereniging St. Anneke. Hij vertelde dat zijn vereniging ieder jaar een Topper koos en of ik de Topper van 2017 wilde worden. Ik ging meteen nogal trots in de houding staan, maar vond dat ik open kaart moest spelen en zei dat ik nooit aan carnaval deed en ook niet sterk was in de polonaise. De voorzitter zei dat dat helemaal geen probleem was, dat ik alleen maar gast op een feestavond (Pronkzitting) hoefde te zijn. Ik zei dat ik zeer vereerd was, en dat was ik ook en ben ik nog steeds, want wie wil dat niet, Topper zijn in je geboorteplaats? Ik moest het wel geheim houden tot de Pronkzitting.
Ik zat met mijn familie op het kleine terras van het zwembad dat hoorde bij het huis dat we gehuurd hadden.
“Wie was dát?” vroeg mijn familie. Er was blijkbaar iets in mijn oogopslag veranderd.
Ik liet een korte stilte vallen en zei veel te nonchalant dat ik tot Topper was gekozen. Mijn familie vroeg of het wel iets voor me was, samen met René Froger en Gerard Joling in de Amsterdam Arena optreden. Of ik mijn hand niet overspeelde?
Ik legde uit hoe het zat.
“Wat bijzonder,” zei mijn familie.
Ik zei dat ik het ook heel bijzonder vond.
Eergisteren was de Rheinische Pronkzitting. Daar werd ik Topper, aan het begin van een bonte en volle feestavond. Ik snap iets meer van het plezier dat carnaval veroorzaakt, zeker. Lang niet alles, maar dat hoeft ook niet. Die nacht ging ik naar bed met om mijn nek twee kleurrijke linten waaraan carnavalsonderscheidingen hingen, en ik droomde innig van adembenemende Duitse dansmeisjes.