Poffertjeskraam

Als de grote wereld te verwarrend wordt, trek ik me graag even terug in de kleine wereld waar ik me weer kind voel, niet het kind dat ik was, maar het kind dat ik nog steeds ben. Als je dat kind niet meer kunt vinden, is er alle reden gealarmeerd te zijn. Ik trek me terug met een stapeltje avonturen van Kuifje en nummers van Donald Duck, in stille een hoek van het huis. Doe ik al mijn hele leven en telkens besef ik dat dat leven nog niet zo lang duurt. Er is een groot kwaliteitsverschil tussen de belevenissen van Kuifje en die van Donald Duck, maar dat maakt me daar in dat stille hoekje niets uit. Maar deze week had het laatste nummer van Donald Duck een weergaloze voorsprong.
Toen ik het van de deurmat pakte, had ik het niet in de gaten, omdat ik met mijn gedachten bij de grote verwarrende wereld zat. Pas gistermiddag zag ik wat er aan de hand is. Donald loopt de Vierdaagse mee! Op de voorkant zie ik dat hij op een pleisterplaats een kopje thee krijgt en zijn blaren worden verzorgd. Op de achtergrond de vertrouwde Waalbrug en het silhouet van de Stevenstoren. Ik woon niet meer in Nijmegen, maar Nijmegenaar blijf je je hele leven, en van trots voel me meteen een paar stukken groter worden. Uiteraard heet Nijmegen in het verhaal niet Nijmegen, maar Eimegen, want we zitten in het universum van een befaamde eend en daar luistert alles nauw. De neef van Donald, Guus Geluk, loopt ook mee en de trouwe lezer weet dan vanuit welke hoek de wind waait. Zelfs Katrien Duck is van de partij. Zij wandelt met twee andere leden van de Damesclub, juffrouw Boefjes en mevrouw Punnikhoofd. Ze passeren een poffertjeskraam waarop staat OP DE POF WORDT NIET VERKOCHT. Onweerstaanbaar allemaal.