Praten

Het liefst koop ik spullen die ik nodig heb of graag wil hebben, in een winkel en niet via internet. Niet omdat ik ouderwets wil doen, maar omdat ik het aantrekkelijker vind, zeker wanneer het gaat om dingen die aangenaam zijn zoals boeken, films en muziek. Kleren zou ik wel graag via internet bestellen, maar het kan dan zijn dat je ze moet terugbrengen omdat er iets mis is met de maat of kleur. Ik zie soms mensen met zo’n pakket op een postafgiftepunt en die ogen altijd teleurgesteld of getergd.
Soms maak ik een uitzondering voor een boek of cd, maar alleen als die er niet is in de winkel en ik er snel over wil beschikken. Dan brengt de post, meestal de volgende dag, mééstal, niet altijd, maar vaak, een pakje en dat bevalt me zeer: het contact met de bezorger, het lopen met het pakje van de deur naar de tafel in de keuken, het openen van het pakje.
Ik weet dat ik een paar dagen later via de mail gesommeerd zal worden te evalueren hoe het ging met de bezorging en wat de conditie van het pakje was, maar daar wens ik dan nog niet aan te denken. Ik heb iets anders aan mijn hoofd, want voordat ik toekom aan het openen van het pakje, lees ik dat erop staat “Daar ben ik dan pak mij uit”, de eerste 4 woorden in het blauw gedrukt, de laatste 3 in het zwart.
Het is misschien raar, zelfs kinderachtig, maar ik heb een beetje last van die tekst. Waarom staat die erop? Waarom doet de afzender alsof een pakje kan praten? Wat zou ik bovendien anders met het pakje doen? Is de oproep knus bedoeld? Ik vind het wel een idee om op kerstavond zo bij vrienden en vriendinnen langs te gaan. Aan een rood koordje om mijn nek een vrolijke kaart met de tekst: “Daar ben ik dan pak mij uit.”