Product

De gele meelworm is geen gezellig toponderwerp, maar binnenkort mag die gewoon op tafel. De Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid heeft dat zo bepaald. Ik weet niet of de gele meelworm kan denken of iets wat daarop lijkt, maar het diertje zal er dan van opgekeken hebben: paar duizend jaar keek de westerse beschaving er behoorlijk op neer en nu zegt een deftige autoriteit als de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid dat die houding onzin was. Er zijn zelfs experts die met hart en ziel beweren: “Het is gewoon een uitstekend product.”
Ik zit er een beetje mee in mijn maag, want volgens mij heb ik ooit een portie gele meelwormen gegeten, maar herinner ik me helaas niet meer hoe ik het vond. Kwam ook doordat de vrienden die ermee kwamen, pas achteraf onthulden dat het gele meelwormen waren. Ik weet nog wel dat ik zei: “O ja, op die manier”. Wat je meestal zegt als je niet weet wat je moet zeggen. Nu ik dit noteer voel ik niet met terugwerkende kracht weerzin, terwijl ik een tamelijk hypergevoelige eter ben.
Over het eten van sprinkhanen kan ik makkelijk praten. Gefrituurd, lekker, mits er een pittig sausje bij zit, en met pittig bedoel ik ook pittig. 
Misschien is insecten eten over niet al te lange tijd de normaalste zaak van de wereld en begrijpen we echt niet waarom we er kort geleden met opgetrokken neusjes moeilijk over deden.
Er zijn vast mensen die dit weekend fanatiek bij elkaar gaan dineren `omdat het daarna niet meer mag’. Ik weet niet vanaf hoe laat de avondklok ons thuis gaat houden, maar je kunt je dagindeling ook een beetje verschuiven natuurlijk. Is het hoe dan ook niet onvergetelijk `omdat het daarna niet meer mag’ iets speciaals op tafel te zetten?