Prominent

Sommige details kunnen zich opdringerig gedragen. Je hebt er niks mee, maar toch eisen ze aandacht op. Vreemd voorbeeld: ik zat zojuist door het nieuws van afgelopen dagen te bladeren en bleef even hangen bij een officiële foto van de heer en mevrouw Macron en ons koninklijk paar, vlak voordat ze gaan staatsbanketten. Het opdringerige detail is hier de vrij grote medaille die op de jurk van koningin Máxima hangt, ter hoogte van haar bovenbeen, wat ik een rare plek voor een medaille vind.
Ik let nooit secuur op de kleding van de vorstin, terwijl ik er toch ook aan mee betaal. Meestal stel ik vast dat het er allemaal dik in orde uitziet, klaar. Maar nu is er die medaille, prominent ding.
De koningin zal die niet zomaar aan haar jurk hebben gehangen. Herkende de Franse president het ereteken? Of vroeg hij naar de betekenis, discreet naar haar been wijzend? Ik bedoel: zo’n medaille moet een functie hebben. Anders legt de majesteit die later toch teleurgesteld in een la.
Moest ineens aan mijn vader denken. Na zijn dood ruimde ik met enige schroom zijn werkkamer op. Achterin een kast vond ik een mooi houten doosje. Er zat een etiket op geplakt waarop in práchtig handschrift Medailles stond. Paar jaar daarvoor had mijn vader van Sinterklaas een kalligrafeerset gekregen. Leek Sinterklaas een leuke hobby.
Ik wist niet dat mijn vader aan medailles hechtte, ook niet dat hij ze hád. Nieuwsgierig opende ik het doosje. Het waren er vijf, twee van De Kalorama Wandeltocht en drie van een fietsvierdaagse. Dat hij ze in een doosje bewaard had, ontroerde me licht. Ook dat etiket.
Doosje nam ik mee en ben ik uiteraard kwijt. Zo gaat dat.
Toch een klein cadeau, dat detail op de koninklijke jurk.