Puffen

Het is niet veel, 6 euro voor een uitleg waaraan je iets hebt. Toch wordt er gemord over dit apotheektarief. Je kunt je afvragen wat een uitleg is en wat niet. Gisteren haalde ik een medicijn op en toen zei de apothekersassistente: `U heeft dit al eerder gehad.’ Ik knikte. Ze vroeg: `U weet dus hoe u het moet gebruiken?’ Ik antwoordde dat ik dat wist en vertelde voor de zekerheid hoe ik het gebruikte. De apothekersassistente knikte tevreden. Ik ook en we namen afscheid. Ze zei niet: `Tot de volgende keer. Met de volgende keer bedoel ik uw volgende bezoek aan onze apotheek.’ Niets aan de hand dus met dit afscheid. Maar het korte gesprekje over het medicijn, was dat nu een uitleg? Weliswaar vertelde ik hoe ik ermee omging, maar haar vraag zette me daartoe aan. Misschien is dus wat ik zei, háár verdienste. Mij kan het allemaal niets schelen, maar als er door veel mensen een punt van wordt gemaakt, denk ik er graag over na. Ik heb lichte astma en moet aan het begin en einde van de dag even puffen, zoals dat heet. De longarts schreef een nieuw apparaat voor. Dat ging ik afhalen en de apothekersassistente, een andere, stelde voor samen even te oefenen, zij achter de balie, ik ervoor. Zo gezegd, zo gedaan. Ze stak het ding in haar mond en ademde zoals ze wilde dat ik ademde. Ik deed haar na en ze sloeg dat vertederd gade. Dat laatste kon niet gezegd worden van de andere wachtenden in de volle apotheek. Ze zaten te dampen van ongeduld. Toen we even geoefend hadden, sprak ze luid: `Goed zo!’ Het was aan haar te zien dat ze het meende. Uitleg én pluimpje, waar kun je dat krijgen voor 6 euro? Op sommige dagen heb ik wel meer over voor een compliment. Op de balie lag een gratis magazine in klein formaat dat `Leef!’ heet. Ik nam het mee, want van zo’n uitroep wil ik graag alles weten. De apothekersassistente zag het, maar zei niets. Ik hoop dat ze dacht dat ik leven best zelf kon.