Regelen

Het was lang geleden dat ik een bank binnen liep. Het leek me een klein avontuur. Bij die bank heb ik een rekening waarvan ik nooit meer gebruik maakt. Er staat nog een klein bedrag op. Omdat ik naar vereenvoudiging streef, besloot ik die rekening op te heffen en te vragen of dat bedrag naar een andere rekening kan. Dit is geen gang van zaken die ik bij voorbaat een fluitje van een cent noem. Het interieur van de bank is rustgevend. Veel open ruimte, in een hoek twee lange banken waarop stille mannen koffie drinken. Stuk of twee ronde tafeltjes. Achter een scherm nog een tafel. Er komt gefluister vandaan. Ook een betaalautomaat die verdrietig wordt gadegeslagen door een mevrouw die zich niet beweegt. Ik ontdek geen medewerker van de bank en na een minuut of vijf nog steeds niet. Dan zie ik een briefje op de deur hangen waarop staat dat je vanwege de grote drukte telefonisch een afspraak moet maken. Eenmaal thuis kijk ik eerst op de website, maar daar word ik niet wijzer van. Dan denk ik: laat ik eens gek doen en gewoon bellen, zoals vroeger. Uiteraard kom ik in een keuzemenu terecht. Trek ik me niets van aan. Ik druk een willekeurig getal in. Weer keuzemenu. Weer willekeurig getal. Ah, een stem. Ik leg uit wat ik wil. De stem zegt dat ze daar niet over gaat, maar verbindt me door. Weer een stem, een erg vriendelijke. Weer uit ik mijn wens. Ze zegt: `Dat gaan we regelen.’ Echt waar! Ze stuurt me een formulier en complimenteert met de straat waar ik woon. Ik dank haar voor de moeite. Zij mij. Echt waar!