Regels

Een groot deel van de drukke verkeersweg was opgebroken. Ik zat in de auto, het was avond, er viel drammende regen en ik zag een grote felverlichte pijl die me naar links leidde, naar een gedeelte van de weg waarop je normaal van de andere kant rijdt. Een op het wegdek geschilderde pijl zei dat ook: de andere kant op. Maar ja, er was ook de grote fel verlichte pijl. 
Ik dacht: in feite ben ik nu spookrijder, maar ook weer niet, want van de verkeersoverheid moet ik zo rijden. Heb ik altijd iets erg sufs gevonden, spookrijder. En dat je dan ook nog op de radio komt. Ik ben nog nooit spookrijder geweest en in mijn omgeving ook niemand, voor zover ik weet – misschien praat je er wel niet over. Als je dan weer heelhuids in het veilige dagelijks leven bent teruggekeerd, blijf je volgens mij nog een tijdje spookrijder, psychisch dus. En moet je voor iedere beslissing heel lang nadenken, want je wilt vermijden dat je een spookbeslissing neemt.
Maar goed, ik rijd nog steeds over het gedeelte van de weg dat niet opgebroken is en heb meer dan anders last van de duisternis, de regen en de lichten van de tegenliggers, maar moet ophouden na te denken over die pijlen, want dat leidt me maar af van wat ik moet doen, geconcentreerd op de weg letten.
Daar ging het gisterochtend op de radio over: 600.000 verkeersborden zijn overbodig. Dat is 20% van het totaal. Kan niet rekenen, maar ik denk dus dat er in Nederland 3 miljoen verkeersborden staan. Veel voor een klein land. Die 600.000 worden vlug weggehaald en de verkeersdeskundige op de radio zei dat dat maar goed ook was, want ze leiden alleen maar af. Dat vind ik van heel veel regels, je verliest soms uit het oog wat echt belangrijk is.