Regenbroeken

Eergisteren, Prinsjesdag, was ik tot middernacht ver weg van het televisietoestel, heb dus niets gezien of gehoord van het politieke circus, want aangename bezigheden buitenshuis vroegen op volle kracht om alle aandacht.
Gisterochtend moest ik het dus doen met de ochtendbladen, wat best lekker rustig is: het zaagsel is neergedaald, de meningen en meninkjes zijn gegeven, de orde van de dag is overzichtelijk, we gaan weer door met september, de eerste herfststormen hebben al het nieuwe seizoen de hemel in gejaagd.
Er waren minder hoedjes dan anders, begrijp ik, wat niet wil zeggen dat sommige politici geen werk hadden gemaakt of laten maken van hun outfit. 
Ik bleef vooral haken bij demissionair minister van Defensie Kajsa Ollongren die door de geschiedenis snel zal worden vergeten, maar er wel kranig uitzag, ja, als een natuurgodsdienstelijk leider die van wanten weet. Bij de foto stond dat het een sportieve jurk was, gemaakt van oud defensietextiel, waaronder groene regenbroeken en touwen. Mag natuurlijk niet, maar ik vind zoiets grappig, terwijl mevrouw Ollongren op Instagram laten weten dat het `een eerbetoon is aan ons sterke wapen’.
Natuurlijk las ik ook het interview met premier Rutte. Journalisten die dat wilden, mochten in Het Torentje komen en schreven allemaal op dat de premier ons land nog steeds gaaf vindt, al is het nog niet af: “Er zijn nog grote vraagstukken.”
Ik houd niet zo van dingen die af zijn. De dynamiek is eruit, saaiheid ligt op de loer. Ik geloof ook niet dat een land ooit af kan zijn. Dan zal het trouwens in de beleving van de heer Rutte gaver dan gaaf zijn en daarvan kun je je nauwelijks een voorstelling maken. Van een gewoon gaaf land ook niet.