Rijk

Voor het eerst sinds ik weet niet hoe lang las ik dit weekend Godfried Bomans. In de mooie dundrukreeks van uitgeverij Van Oorschot verscheen een bloemlezing uit zijn werk. Hoog in een boekenkast staat hier zijn verzameld werk. 
Vaak deed ik de afgelopen jaren boeken weg, dozen vol, en iedere keer was het een intense beslissing welke, wat steeds moeilijker werd, maar ja, toch moeten er zo nu en dan boeken uit huis. Bomans bleef. Ik denk dat ik dat voor mijn ouders doe. Zij hielden erg van zijn werk, al hun vrienden ook. Ik herinner me dat mijn vader verhalen van hem voorlas en hoe ze spraken over televisie-uitzendingen waarin Bomans door Rome liep op zoek naar hoe het zat met rooms-katholieke kerk, de kerk van mijn ouders waarvan ze later trouwens afscheid namen.
In mijn generatie mocht Bomans niet meer van de smaakpolitie. Te oubollig, dat was het. Ik ging er soms tegenin, “Ja maar, hij heeft toch…”, maar dan kwam er meestal een doodlopende discussie.
Als ik die zeven dikke delen Bomans in mijn boekenkast zie staan, weet ik zeker dat er ooit weer eens toekom. Veel zal ik laten voor wat het is, maar dan blijft er toch nog genoeg over.
Of dat allemaal in dit pas verschenen boek staat? Ik denk veel wel. Zat er in ieder geval met veel genoegen in te lezen. Mooi, rijk, gul Nederlands, vaak erg geestig. Mijn vader leeft niet meer, vandaag is zijn verjaardag, hij zou ongetwijfeld instemmend knikken. Ik las ook namens hem.
Sommige verhalen zouden van nu kunnen zijn, bijvoorbeeld Wat is een Nederlander? Er staat niet bij van wanneer het is. Het gaat onder meer over onze neiging alles te verkleinen. Ja, gisteren nog vroeg iemand me “Heb je een minuutje?”. Werd de hele lange middag.