Roltrap

Waarschijnlijk heb ik het verdrongen, maar nog niet zo lang geleden stond in de krant dat ouderen vaak vielen. Was een probleem. Erg dat ik kwijt ben wat de kern van dat probleem is, maar het gaat om iets wat we serieus moeten nemen, zeker als je oudere bent. Maar ja, wanneer ben je oudere? Die vraag komt vaak in me op. Thuis was ik ouder dan mij zusjes, maar ik vond mezelf geen oudere. Ik ben natuurlijk niet achterlijk en snap heus wel dat het nu gaat over mensen die, ja wat? Ben ik een oudere? Ik vermoed van wel. En als het over vallen gaat, knik ik ernstig.
Ik val soms. Maar dat deed ik ook toen ik nog geen oudere was. Van de trap, van de fiets, soms zelfs uit de stoel, maar dat laatste vooral wanneer ik en de slappe lach had en een beetje te veel gedronken. Uit bed viel ik ook weleens, maar dat kwam bijna altijd door een gure droom waarin ik ook viel. Binnenkort wordt het winter en onze winters hebben niet meer de kwaliteit van winters van een tijdje terug, maar misschien is de stoep soms glad. Dan is het weer vallen geblazen, maar ja, dat is leeftijdloos, en dan dus meteen om je heen kijken of iemand het ziet en als dat het geval is zeggen dat je gevallen bent, want ja, het is glad.
Ik heb momenteel een lichte blessure. Rechtervoet. Op de érg lange roltrap die je vanuit station Utrecht naar het centrum brengt, kwam ik ten val. Stommiteitje, wilde opschieten, met die blessure dus. Als je op een roltrap valt en blijft liggen, vervoert die trap je alsof je een prijs bent in een ouderwetse quiz. Heeft voor- en nadelen. Naast de dalende roltrap gaat er ook een omhoog. Van daaraf komt de vraag `Gáát het?’ Op die vraag geef je altijd met benauwende tegenzin antwoord.