Routine

Als ik tips lees om iets beter, sneller of `leuker’ te doen, moeten het er niet te veel zijn. Liefst één, maar dat is bijna nooit het geval. Iemand die tips geeft, wil er graag mee strooien.
Voor me liggen 5 tips om een gelukkiger werknemer te worden. Nu bén ik dat, maar het kan altijd nóg gelukkiger, want het is natuurlijk niet elke dag feest. De tips zijn afkomstig van twee deskundigen van wie er een `De Geluksfabriek’ schreef, een boek waaraan ik nog niet helemaal toe ben.
5 tips vind ik dus veel, ik noem ze: 1. Besef de betekenis van je werk, 2. Aan routine heb je niks, 3. Zorg dat je elke dag iets afmaakt, 4. Doe waar je goed in bent en 5. Doe iets voor een ander. Uiteraard worden de tips toegelicht, maar ik leun bedremmeld achterover. Een paar tips gelden niet alleen voor het werk, maar voor het leven in het algemeen, waardoor die tips meteen zo gróót worden. Voor vandaag heb ik voldoende aan de tip `Aan routine heb je niks’. Volgens mij kun je niet alle routine op één hoop gooien. Bij het meeste huishoudelijk werk vind ik routine handig, want als ik die loslaat, wordt het snel een bende. Maar goed, het gaat over werk. Bij de tip hoort het advies soms een andere route te nemen en in plaats van de auto met de fiets te gaan. Ik werk thuis, maar verplaats me in een werknemer die dat niet doet. De keuze voor een andere route bepaalt sterk de keuze voor het vervoermiddel, denk ik. Lijken me kleinigheden, eerlijk gezegd.
Een volgend advies is je collega’s op een andere manier te begroeten, want: zo doorbreek je een gewoonte en daardoor komen gelukshormonen vrij. Dit is dus allemaal véél te veel voor me! Hoezo mijn collega’s op een andere manier begroeten? Hoeveel manieren zijn er? Laatst zag ik een documentaire over de Maori’s in Nieuw Zeeland. Die wrijven de neuzen tegen elkaar. Toch zie ik me dat niet op de werkvloer doen. Gaat vast over gezeurd worden.