Ruimte

Tijdje geleden verloor ik een bril. Had ik niet op, maar zat in een brillendoos in de zak van mijn colbert. Gek dat ik niet meer weet waarom ik twee brillen bij me had, dus een op mijn neus, de andere in mijn zak. Moest ergens heen fietsen en had haast. Wil ik zo min mogelijk, haast hebben.
Ik hoor mensen weleens zeggen dat ze ergens recht op hebben, recht op rust, recht op respect, recht op snelle behandeling, maar ik weet nooit hoe het zit met dat soort rechten. Ik ben niet iemand van ergens recht op hebben. Dat denk ik tenminste, ik ken mezelf nog steeds niet goed genoeg.
Ik vind wel dat ik recht heb op steeds minder haast. Ik leef al best behoorlijk lang en veel te veel tijd heb ik doorgebracht met haast. Als ik een lijst moet maken van alles wat er beter is gegaan door die haast, wordt het maar een kort lijstje.
Maar goed, ik zat op de fiets en had haast. Mensen die haast hebben, zien er vaak raar uit, wat komt doordat ze een rare dynamiek hebben. Die dynamiek zorgde ervoor dat de bril in de brillendoos uit mijn jaszak is gefloept. Dat ontdekte ik laat en ik vond het boffen dat ik er nog een op had.
Paar dagen later verloor ik een zonnebril, waarschijnlijk in de trein. Het was een zwaar bewolkte dag. Waarom had ik de bril bij me gestoken? Gevonden voorwerpen verwittigd en onlangs kreeg ik negatief bericht terug.
Ik ben een koffer aan het inpakken, want ga even naar het zuiden. En ineens dacht ik: reservebril! Die heb ik dus niet meer! Met de bril die ik ieder dag opzet, is zeker al ruim een jaar niets gebeurd. Langer nog. Toch vraag ik af: geef ik nu een probleem de ruimte? Mijn ervaring is dat wanneer je je dat afvraagt, het inderdaad zo is. Hoe kan dat toch?