Ruimte

Wat hartverwarmend, ja bemoedigend dat we nog steeds in een van de gelukkigste landen van de wereld wonen. Op nummer 5! Best hoog. Finland wéér op nummer 1, maar dat moeten we gewoon accepteren. Hoort ook bij geluk, geloof ik: dat je in staat bent veel te accepteren.
Ik denk ook: hoe bestaat het? Land vol zeurpieten en klagers, land waar een grapje of mening je op doodsbedreigingen kan komen te staan, middelmatig functionerende overheid, belabberd betaalde werkers in de gezondheidszorg en het kost weinig moeite zo nog een tijdje door te gaan, wat ik niet doe, want dan hoor ik ook bij de klagers, maar wat wel duidelijk is: ons gelukt lijdt er uiteindelijk niet onder. Je mag ook zeggen: het kan blijkbaar nog erger. Het helpt trouwens altijd dat vast te stellen in omstandigheden waarvan je last hebt: het kan nog erger, hoor.
Klagen kan geen kwaad, begrijp ik. Veel klachten leiden tot verbeteringen. Raar dat ik niet zeker weet of dat zo is, maar ik weet weinig zeker. Ooit besloot ik dat het ook niet hoeft, veel zeker weten, en daar voelde ik me meteen monter bij. 
Ik lees nog meer over ons geluk, bijvoorbeeld dat we mogen ontdekken wat we zelf willen. Kan niet overal. In veel landen moet je doen wat je gezegd wordt.
Wat me voorts aangenaam verbaasde is dat de kwaliteit van onze ambtenaren ook bijdraagt aan ons geluk. Ze zijn goed opgeleid en niet corrupt.
Oké, ik neem het graag aan. Er zal nog wat een rol spelen: we zien vaak op tegen contact met een ambtenaar. Meestal moet je iets regelen waarvan de ambtenaar als eerste zegt: “Dat gaat zomaar niet.” 
En als het dan na een tijdje en veel gedoe wél gaat! Die opluchting!
Is enorm waar: opluchting maakt altijd ruimte voor geluk.