Rumboon

Wie mij kent, weet dat ik hecht aan sfeer. Graag overal sfeer. Maar sfeer moet wel sfeer zijn. In het journaal ging het eergisteren over het serveren van wijn (en blokjes kaas) bij de kapper, boekhandel en slijter. Deze voorbeelden werden genoemd. Bijvoorbeeld de slager zat er niet bij. Niet dat ik veel te klagen heb over de sfeer in onze slagerijen, maar verhoging van die sfeer mag best. Daar hadden ze het in het journaal immers over: verhoging van de sfeer. 
Een glaasje prosecco bij de kapper kon daarvoor zorgen. De VVD is daar erg voor. Kamerlid Erik Ziengs wil dat winkeliers hun klanten `beleving’ bieden. Ho! roep ik dan meteen, niet wéér die beleving. Maar het Kamerlid wil iets doen aan de leeglopende winkelstraten. Wie loopt daar rond op zoek naar beleving?
Terug naar de kapper. Ik weet dat er kappers zijn, die zich barbiers noemen, bij wie je whisky en bier moet drinken. De barbiers hebben snorren, raar haar en zitten onder de tatoeages. Mannen die er vandaan komen hebben van die uitgehakte baarden en maken een gezandstraalde indruk. 
Ik kom al 16 jaar bij dezelfde kapper. In zijn zaak hangen nogal wat schilderijen, er staan een stuk of zes boeddhabeelden en de operamuziek waait op windkracht 12 om je heen. Ik wil er niet aan denken dat ik daarbij ook nog moet gaan drinken. Mijn kapper heeft die beleving trouwens niet in de aanbieding. Wel een kopje thee. Hoeft voor mij ook niet per se. Maar 12 jaar geleden zei ik dankbaar “Ja gráág”. Als je in zijn stoel zit, hangt hij, zoals iedere kapper, geloof ik, een dun kleed over je bovenlichaam. Thee drink je dan moeilijk. Er zat ook een rumboon bij. Verwarmd door het theeglas verspreidde die zich over je vingers. Sfeer.