Rustgevend

Als ik denk `Dát is iets voor mij!’, wil ik meteen de vraag beantwoorden waarom ik dat denk. Schade en schande hebben me dat geleerd. Vaak verdwáálde ik in iets waarvan ik dacht dat het echt iets voor mij was. Of kreeg ik er last van. Dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Van de sport die suppen heet, had ik nog nooit gehoord. Maar nu lees ik erover en kijk ik naar een foto van mensen die bezig zijn die sport te beoefenen. Het is een sport in opkomst. Dat spreekt me ook aan: dat ik er op tijd bij ben.
Je doet het op een surfplank, maar niet de surfplank waarop je fier zo hoog mogelijke golven trotseert, nee, deze plank is breder en langer. Je gaat erop staan met een peddel. Als je dan je evenwicht hebt gevonden en een beetje door je knieën zakt, ga je peddelen en de bedoeling is dan dat je je voorwaarts beweegt. Op de foto zie ik suppende mensen ontspannen in de weer. Op een kalm wateroppervlak. Een paar hebben zelfs hun hond bij zich. Die zit voorop de plank. We weten dat honden niet van al te veel malligheid houden, maar dit kunnen ze aan.
Nog niet zo lang geleden deed ik fanatiek aan sport, tennissen en hardlopen, tot mijn knieën min of meer hun kont tegen de krib gooiden. Sindsdien zoek ik naar een haalbaar alternatief. En in een zomer die `sportzomer’ heet, wil je zelf graag ook aan de bak. Suppen kun je overal doen waar water is. Je zit niet aan de zee vast. Een lerares aan een supschool benadrukt het rustgevend karakter van de nieuwe sport. Daar zoek ik naar in deze fase van mijn leven. Meer dan naar adembenemende prestaties en de nachtmerries die daarmee samenhangen.
Ik moet er in mijn vriendenkring Een Goed Gesprek over voeren, maar weet nog niet met wie.