Schaatsen

Weer een woord dat ik niet kende. Ik kwam het gisteren tegen in deze krant in een artikel over pretwinkelen. Dat laatste woord had ik ook nog nooit gehoord, maar het is een uitstekende vertaling van funshoppen. Wel weet ik zeker dat ik het nooit zal zeggen, pretwinkelen. Pret vind ik trouwens iets dat je zomaar overkomt, het is moeilijk te plannen, volgens mij dan, er zullen vast mensen zijn die daar erg goed in zijn.
Het woord dat nieuw voor me was: blurren. Het staat voor het `toevoegen van horeca of vermaak’ aan winkels. De overheid heeft daar bezwaar tegen, winkeliers niet. Daar gaat het artikel over: winkelen moet meer zijn dan alleen maar winkelen. Het moet, en daar komt het weer, `een beleving’ opleveren.
Het is begrijpelijk. De consument trekt er minder op uit, zit via internet van alles te bestellen en daardoor komen winkels met gewoon een deur in de problemen. Winkelstraten stemmen daardoor nog neerslachtiger. Dat vraagt om harde maatregelen: meer service en amusant amusement. In het artikel zocht ik verontrust naar voorbeelden. Het gaat onder meer over een naaiatelier in een kledingwinkel. Of een optreden van een zanger.
Ik snap het allemaal, maar ik zie er ook tegenop: een broek kopen, dus eerst passen, terwijl er in een hoek van de winkel een populaire man halfhuilend een levenslied staat te zingen: “Waarom liet je me alleen?”
In Amerika kun je blijkbaar in of bij winkels schaatsen. Dat zorgt voor `hangtijd’. De ballenbak in Ikea heeft die functie ook. Ik kom daar niet meer, maar toen dat nog wel het geval was, keek ik soms met lichte afgunst naar de blij spelende kinderen. Liever dat dan een nieuwe Björn scoren, maar ja, dat kan ook niet de bedoeling zijn.