Schiphol

Op de alarmknop drukken als je naar de wc moet. Dat moet voorlopig in een vliegtuig. En natuurlijk anderhalve meter van elkaar zitten. Dus als iemand op de alarmknop drukt en daarna van de stewardess of steward naar de wc mag, is dat beter te zien dan wanneer het daar mudjevol is. Is dat erg? Nee, natuurlijk niet, de gang van zaken heeft een goed doel. Maar je wordt wel even terug in de tijd getorpedeerd, naar de jaren van leerplicht. 
Daar hoorde ook bij dat je je vinger opstak als je naar de wc moest. Je vinger als alarmknop. Je stak maar om twee redenen je vinger op: om antwoord te geven op een vraag die aan de hele klas werd gesteld, “Waar ligt de Hondsbossche Zeewering?” en dus wanneer je naar de wc moest. Met andere woorden: als er geen vraag gesteld werd, was het duidelijk waarom je je vinger opstak. Soms moest je het toch zéggen: “Ik moet naar de wc, meester.” Op mijn lagere school werd er ook lesgegeven door broeders. Misschien zei ik niet meester, maar broeder, waardoor het verzoek naar de wc te mogen ook iets plechtigs kreeg. 
Soms mocht je niet: “Had je niet tijdens het speelkwartier kunnen gaan?” Nee, had ik niet, anders was ik geweest. En in die dagen ging ik alleen maar naar de wc omdat het moest, niet om me even terug te trekken om een paar gedachten te ordenen, wat later vaak het geval was, zeker in onrustig gezelschap. 
Gaat het in een vliegtuig ook zo? De fijne stem van de stewardess: “U hebt op de alarmknop gedrukt?” En dan dus schuldig knikken: “Ik moet naar de wc, mevrouw.” De stewardess blijft glimlachen, want dat hoort bij haar manieren, maar ze zegt: “Waarom bent u niet even op Schiphol gegaan?” Rode kop natuurlijk. En dan samen naar de wc lopen.