Schoenen

Minister Van der Steur hoeft niet voor álles op zijn sodemieter te krijgen. Ik zeg er meteen bij dat ik geen fan ben. Eerder deze week zag ik in Brandpunt een portretje van hem. Het was niet duidelijk wat het moest aantonen, maar misschien viel er ook niets aan te tonen. De minister kan goed bloemschikken en is volgens marktkooplieden `gewoon een aardige man’. Aan het woord kwamen verder een licht gehavende wijndrinkvriend en een schoenmaker. Die laatste vertelde dat de minister toen hij nog student was, schoenen voor hem gemaakt had. Je kon in die tijd ook schoenen kopen, in winkels, maar student Ard wilde zelfgemaakte. Kostte 1000 gulden. De verslaggever vroeg of student Ard dat geld had liggen. De schoenmaker schudde zijn hoofd: `Daar moest hij voor sparen.’ Sommige mensen zullen dat schilderachtig vinden, een student die voor 1000 gulden schoenen koopt. Het tekent volgens mij Van der Scheur: veel vorm. Minder inhoud. Zo lopen er in zijn partij wel meer rond, van die inzetbare mannen die vooral gedachten hebben over hun eigen inzetbaarheid en zichzelf, en daarna houdt het een tijdje op. De minister krijgt op zijn donder omdat hij een vals beeld heeft gegeven van Volkert van der G., volgens de advocaat van Volkert van der G. en Volkert van der G. zelf. Wat is dat valse beeld? De minister heeft gezegd dat Volkert van der G. `nauwgezet psychisch en praktisch wordt begeleid’. Dus door een psycholoog en de reclassering. Dat is niet zo. De minister was iets aan te rekenen geweest als hij dit had gezegd, terwijl Volkert van der G. nog steeds op die begeleiding zat te wáchten. Ja, dan sla je je als minister praalhanzerig op de borst, terwijl je knollen voor citroenen heb verkocht. Maar er is iets ánders aan de hand: Volkert van der G. heeft die hulp niet nodig. `Met mijn cliënt is psychisch niets aan de hand,’ zegt zijn advocaat. Zullen we er dan alsjeblieft over ophouden?