Schouders

Was een overval gisterochtend: in alle vroegte knalde vanuit de radio het begin van een carnavalslied door de kamer. Zat nog niet in mijn systeem, carnaval. Was echter een lied met een boodschap. Dat heeft trouwens ieder carnavalslied min of meer, maar een boodschap om over na te denken: `Ben je oké?’. Geschreven in opdracht van Rutgers, een organisatie die zich inzet tegen ongewenst seksueel gedrag. Wie het zingt, weet ik niet, en ik heb alleen de eerste regel gehoord. Waar het op neer komt: je moet niet aan iemand komen die dat niet wil. Helder. 
Er kwam een gesprek met een woordvoerder van Rutgers. Het nieuwe lied werd geplaatst in de traditie van carnavalsliedjes. Behandeld werd onder meer de Polonaise Hollandaise van Arie Ribbens, waarin de regel voorkomt: “En Willem grijpt Marietje van achteren bij de schouders.” Ik heb nooit met volle aandacht naar de tekst van het lied geluisterd, maar wist dat de volgende regel was: “Dat wordt weer lachen, dat wordt een dolle boel”. Maar goed, in het gesprek op de radio ging het nu alleen maar over die éne regel waarin Marietje bij de schouders wordt gegrepen (van achteren, maar dat is eigen aan de polonaise). Dat woordvoerder van Rutgers zei dat dat alleen maar kan als Marietje hiervan gediend is. Daar moeten we dus op letten, dus Marietje vragen of het oké is dat je haar van achteren bij de schouders pakt. 
De woordvoeder van Rutgers herinnerde ons eraan dat veel mensen denken dat met carnaval alles maar geoorloofd is. Daar moeten we vanaf, want “dat feestje moet wel leuk blijven”. Als er zoiets over een feestje wordt gezegd, de combinatie `dat feestje’ en `leuk’, is áltijd waakzaamheid geboden. Denk maar aan het vuurwerk.