Schuifelen

De overheid zet met volle kracht in met die paginagrote oproep in de kranten: “Het vaccineren kan beginnen.” Wie niet onder een steen leeft, weet dat. Maar de oproep moet ons over de streep trekken. Open deur, maar de belangrijkste passage in de tekst is: “Met een vaccinatie tegen het coronavirus bescherm je uiteindelijk jezelf, maar ook je familie, vrienden en kwetsbare mensen om je heen. Zo zorgt vaccineren ervoor dat we een stapje meer vrijheid terugkrijgen.” Misschien ben ik naïef, maar het is zo evident dat ik het bijna belachelijk vind dat zoiets ons nog op het hart gedrukt moet worden. Beetje beschamend zelfs. Er zijn mensen tégen, maar ja, je bent niet alleen op de wereld. En wie wil niet dat Nederland weer open gaat, en ook de wereld om Nederland heen?
Gisteren las ik in deze krant dat oudere Bekende Nederlanders worden ingezet om aarzelende Onbekende Nederlanders over de streep te trekken. Het moeten ook nog sympathieke oudere Bekende Nederlanders zijn.
Genoemd werden Sonja Barend en André van Duin. Sympathiek, mee eens. Maar nogal zielig dat het moet.
Schuin aan de overkant woont een oudere vrouw (geen idee hoe oud) die zelden op straat komt en als ze dat doet, angstig om zich heen kijkt. Haar wereld is haar bovenwoning. Als ik haar naar een vaccinatieplek zie schuifelen, maakt dat meer indruk op mij dan wanneer André van Duin zich laat prikken, hoe –nogmaals- sympathiek hij ook is. Of Willeke Alberti die vast ook gevraagd wordt. Ik ben zo blij dat mijn oude overbuurvrouw graag wil blijven leven.
Uiteraard doemen er ook oudere Bekende Nederlanders in praatprogramma’s op die zeggen dat ze er niet aan dénken, aan zo’n vaccinatie. Kauwgomgesprekken worden dat.