Schuimen

Aan het woord moet ik nog wennen, maar waar het voor staat, spreekt me aan: ontspullen. Las er een artikel over en begrijp dat steeds meer mensen ermee bezig zijn, met het leger maken om je heen. Ik wil daarin niet doorschieten, maar merk wel dat het oplucht. Toen ik vorig jaar verhuisde, heb ik veel weggedaan, vooral veel dingen waarvan ik ooit dacht dat ze leuk voor later waren. Het was inmiddels al later geworden, maar ik vond er eerlijk gezegd niets leuks aan, voor zover `leuk’ van toepassing was. Hup, weg ermee! En als je er eenmaal aan begonnen bent, heb je zin om door te gaan. Ik heb nogal wat cd’s en toen ik er laatst een zocht, kon ik die niet vinden. Dit is een piepkleine kwestie, maar toch leek het me nuttig dat ik een conclusie trok en dat was deze: ik heb er te veel. En bij die conclusie voegde zich een vraag: naar welke luister ik regelmatig? Ik besloot qua cd’s te gaan ontspullen. Voor die selectie moet je je tijd nemen. Niet te snel achter elkaar gaan ruimen, want dan word je te grimmig en begin je grommend te schuimen. Kwartiertje per dag. Na een week of twee konden er ongeveer duizend de deur uit. Die verspreidde ik per genre door mijn woonkamer en vervolgens nodigde ik wat intimi uit. Die mochten meenemen wat ze wilden. Onder één voorwaarde: alles moest weg. Ze gingen enthousiast in de weer en na een paar uur was iedereen tevreden. Ik heb er genoeg over en die horen echt bij mij. Het is de muziek van mijn leven. Ik snap mezelf ook een beetje beter. En dat wil je uiteindelijk toch ook.