Sensatie

Ver weg, Ridderkerk. Ben er nog nooit geweest, zou ook niet weten waarom. Ik ken zelfs niemand die het ooit over Ridderkerk heeft. Toch spat er een bericht uit vandaan dat je enige tijd bezighoudt: “Man overleden na ontploffing vuurwerk.” 
Hij zal vast niet de laatste zijn. Man was 24 jaar jong en het vuurwerk uiteraard zwaar. In zijn gezicht ontploft. Het gebeurde op straat, dus waarschijnlijk vond hij het belangrijk dat zijn vuurwerk gehoord en gezien werd. Soms verwijt ik me dat ik geen verstand heb van deze sensatie, dat ik niets begrijp van de vreugde en triomf die door dat vuurwerk veroorzaakt worden.
Vuurwerk tijdens de jaarwisseling snap ik wel. Hat mag niet meer, maar tegen te houden valt het ook niet. Nou ja, het nieuwe jaar moet wakker gemaakt worden, laten we het daar op houden. Ik heb een hekel aan dat lawaai, maar ga niet de kniesoor uithangen.
Maar vuurwerk vóór die tijd? Hoe ziet je leven eruit als je dat wilt? Laten horen dat je er bent, dat je bestáát? En nadat het is afgegaan, wat dan? Wat is veranderd? Misschien zijn die vragen veel te groot, maar misschien kan iemand het uitleggen, een deskundige dus. We hebben immers voor alles deskundigen.
Toen de 24-jarige man in Ridderkerk op straat lag, is er een man opgepakt `wegens het belemmeren van de hulpverlening’. Man van 62 jaar. Ben je 62, ga je hulpverleners dwarsbomen. Zal voorlopig ook niet de laatste zijn.
Ja, zo’n man wordt mee naar het bureau genomen en waarschijnlijk na een paar uur weer vrijgelaten, want wat moet je met hem op het bureau?
Vraag bij thuiskomst: “Waar kom je vandaan, hondje?”
“Politiebureau.”
“Wat nu weer?”
“Hulpverlening belemmerd.”
“O, was het leuk?”
Ridderkerk is Nederland.