Servetten

Vorige week moest ik op donderdag en vrijdag uit mijn nieuwe boek voorlezen op de 50PlusBeurs. Het bestaan van die beurs kende ik niet, vijf gigantische hallen in de Utrechtse Jaarbeurs. In een hoekje van een van die hallen was de Auteursarena. Om daar te komen passeerde ik ontzettend veel informatie. Ik bel zelf ook al enige tijd 50Plusser, maar als je daar loopt, voel je je bijna schuldig. Laat ik voor mezelf spreken: ik voelde dat. Volgens mij ben ik iemand met een brede interesse, maar dat is niets, helemaal niets vergeleken met de interesse van mijn mede-50Plussers. Dat waren er trouwens ongelooflijk veel. De instellingen die iets aan te bieden hebben heten op zo’n beurs exposanten. Er waren exposanten van reizen, schoonmaakmiddelen, vitamines, fietsen, brommerachtige auto’s, handige luiers (urineverlies), wijnen, musicals, laat ik erover ophouden, te veel om op te noemen. Als je als 50Plusser een beetje gretig op de beurs rondloopt, kun je nog een keer met leven beginnen en dan hoef je geen seconde te vervelen. Dr. Frank was er ook. En niet te vergeten: Jan Keizer & Annie Schilder. Ik denk dat de beurs nuttig is, maar misschien moet ik zelf nog aan dat nut wennen. Ik zag ook 50Plussers in wie zich een vreemde verongelijktheid gevestigd had. Kan zijn dat dit met de leeftijd te maken heeft. Van die mensen die denken dat er heel veel tégen hen is. Bij de kassa van broodjes & soep drong zich ineens een mevrouw naar voren die riep: `Waar zijn de servetten? Ik zie geen servetten. Er moeten toch servetten zijn!’ Als je snel achter elkaar drie korte zinnetjes uitspreekt, waarin telkens het woord `servetten’ voorkomt, zijn de rapen gaar. Ik hoop dat ik dat wat mezelf betreft weet te voorkomen. Daar denk ik dan een tijdje over na, over hoe ik dat aanpak. De kassamedewerkster zei overigens: `Op de servicetafel daar, mevrouw.’ Moet ik ook aanschaffen, een servicetafel.