Sfeer

Hoeveel historische momenten maak je mee in je leven? En hoe ga je ermee om? Besef je op het moment zelf automatisch dat het een historisch moment is of komt dat later? 
We waren getuigen van een historische moment tijdens de topontmoeting tussen de Amerikaanse president en Kim Jong-un. De ontmoeting zelf wilde maar niet historisch worden, maar één westerse journalist mocht een vraag aan Kim Jong-un stellen. Dát was het historische moment. Dat overrompelde me zo dat ik de vraag niet heb verstaan. Wel het antwoord van de Noord-Koreaanse leider: “Anders zat ik hier niet.” 
Door dat antwoord kun je je een voorstelling van de vraag maken. De Amerikaanse president gaf hem triomfantelijk een compliment: “Het beste antwoord dat je kunt geven.” Of zoiets.
Mijn gedachten gaan uit naar de westerse journalist. Mocht die eindelijk iets vragen en kreeg je: “Anders zat ik hier niet.” Kun je daarmee thuiskomen? Hoeft trouwens niet, want we hoorden het allemaal. Maar volgens mij schiet je er nog vaak wakker van: “Wat vroeg ik toen ik iets mocht vragen?” Van slapen komt het dan verder niet.
Laten we de topontmoeting snel vergeten, maar dat antwoord blijft natuurlijk een beetje hangen. We hebben het in ons eigen leven ook weleens gehoord, misschien vaker dan één keer, zéker toen we jong waren. En het is geen antwoord dat je opgetogen stemt, hoe waar het ook is. Duidelijk dat je vraag een sterk voorbeeld is van een overbódige vraag. Nogal hinderlijk ook, eerlijk gezegd dom ja. De sfeer wordt er meteen gespannen en naar van. Soms kun je net doen alsof je een antwoord niet hebt verstaan, om over een reactie na te denken. Bij dit antwoord kan dat niet. De ander vraagt dan: “Of je worst lust.”