Signaal

Natuurlijk neem ik het serieus, maar ik heb geen idee hoe het landelijk dreigingsbeeld eruitziet. Het bestaat, het vertoont kenmerken, het heeft bepaalde eigenschappen en uitingsvormen, maar wij kunnen er nauwelijks iets mee. Als gewone stervelingen, zal ik maar zeggen, want dat lijkt me in dit verband wel een goede typering: gewone stervelingen.
Maar we staan in de file richting Schiphol en begrijpen niet waarom we er staan. Nu hoeven we niet alles te begrijpen, soms is dat zelfs aantrekkelijk, maar ja, als het over het landelijk dreigingsbeeld gaat, willen we misschien toch wat meer houvast.
Er is sprake van een signaal. Er zijn, zoals dat heet, geen concrete aanwijzingen. Ook zijn er geen specifieke personen die om extra aandacht vragen. Nee, alleen maar een signaal. Nou, laat dat `alleen maar’ alsjeblieft weg: signaal.
Het signaal regeerde de zaterdag, maar de zondag ook, want: `Na overleg tussen de verschillende diensten is er besloten niet af te schalen.’ Af te schalen? Voor het eerst dat ik dat iemand hoor zeggen. Past natuurlijk bij het signaal. Als je met de auto naar Schiphol gaat, kun je gecontroleerd worden. Vooral als je in een busje rijdt. Maar als je met de trein naar de luchthaven reist, is er verder niets aan de hand. Qua controle dan. Omdat we dit allemaal te horen krijgen, denken we daar natuurlijk over na. Over het signaal dus. En de betekenis ervan. Neem je als aanslagpleger maar niet de trein, omdat het dan hoogst onzeker is of je op de plaats van handeling arriveert? Kapotte bovenleiding, wisselstoring, dat soort dingen. De NS zet dan altijd extra bussen in, maar ja, die worden dan weer gecontroleerd. Neem ik aan. Je weet het niet, we weten niets.