Sirene

Het begin van 5 december is hier altijd hetzelfde. Omstreeks 8 uur wordt de straat met een rood-wit lint afgezet. Tot een paar jaar geleden werd dit gedaan door twee stevige motoragenten, speciaal belast met hartelijkheid. Inmiddels zijn we aan verkeersregelaars gewend, mannen en vrouwen in gele hesjes. 
Als die linten er hangen komen van alle kanten kinderen met hun ouders en die haasten zich naar de brug een eindje verderop. Veel kinderen hebben mijtertjes op of pietenpetten. Op de brug klinken vanuit een potente geluidsinstallatie onophoudelijk sinterklaasliedjes. Ik sla het allemaal graag vanuit de deuropening gade. 
De bedoeling is dat Sinterklaas op een boot bij die brug arriveert, maar gisteren kwam hij in een politieauto met loeiende sirene en zwaailicht. Van een terugkerende moeder begreep ik dat de boot niet was komen opdagen. Misschien hoort Sinterklaas in een politieauto ook wel bij de nieuwe tijd waarin we verzeild zijn geraakt. 
Heel erg, maar ik had ook een andere zorg: wat deden de pakjesbezorgers terwijl de straat tussen 8 en 9 was afgezet? Het luistert nauw en als een huis onbereikbaar is, komt het pakje de volgende dag, in dit geval vandaag, dus te laat voor pakjesavond. Omdat ik thuis werk, worden er veel pakjes bij mij bezorgd. Tegen de avond halen buurtgenoten die dan op, praatje erbij. 
Gisteren hoorde ik dat een thuis werkende vrouw in Almere hetzelfde overkomt en voor die pakjes geld ontvangt, 0,28 per pakje, maar het ook doet `voor de gezelligheid’. Ik vraag er geen geld voor, maar vind het ook niet gezellig. Wel zie ik op tegen de kerstdrukte die vandaag losbarst. Ik ben een boek aan het schrijven, maar daar heeft de kerstdrukte niets mee te maken.